Home > Strefa wiedzy > Savoir Vivre > Niepełnosprawność słuchu

Niepełnosprawność słuchu

Savoir Vivre

Jak rozpoznać osobę z niepełnosprawnością słuchu?

Osoby z niepełnosprawnością słuchu można rozpoznać po charakterystycznych zachowaniach i sposobie reagowania w trakcie rozmowy. Często nadstawiają jedno ucho, starając się zbliżyć do źródła dźwięku. Bywa, że wielokrotnie dopytują o kwestie już wcześniej poruszone, nie odpowiadają na pytania lub odpowiadają nieadekwatnie do kontekstu. W rozmowie mogą mówić zbyt głośno lub niewyraźnie, a także nie reagować na wypowiedzi, jeśli nie utrzymuje się z nimi kontaktu wzrokowego. Zwracają uwagę na ruch warg rozmówcy i mogą koncentrować wzrok na jego ustach. Niektóre osoby korzystają z aparatów słuchowych, implantów lub tłumacza języka migowego. Czasem towarzyszy im osoba zaufana wspierająca w komunikacji. Ich zachowanie może być niepewne – wycofane lub pełne napięcia – szczególnie w głośnym, niezrozumiałym środowisku.

Ciekawostka

Niepełnosprawności słuchu bardzo często towarzyszą zaburzenia mowy. Osoby niesłyszące mogą mówić niewyraźnie, odpowiadać poza tematem rozmowy lub sprawiać wrażenie "niezainteresowanych", co wynika z braku informacji dźwiękowej, a nie z braku kultury czy chęci kontaktu.

Jak postępować?

Rozmowę najlepiej prowadzić w cichym i dobrze oświetlonym otoczeniu, z wyraźnym oświetleniem twarzy rozmówcy – bez światła zza jego pleców
Dobrą praktyką jest wspieranie przekazu prostymi gestami, które mogą ułatwić zrozumienie – na przykład pokazanie kierunku ręką przy zapraszaniu.
Jeśli zachodzi taka potrzeba, warto umożliwić potwierdzenie ustaleń w formie pisemnej – na kartce, e-mailu lub przez wiadomość SMS.
Osoby z niepełnosprawnością słuchu często korzystają z urządzeń takich jak mikroporty czy systemy FM, które mogą wychwytywać także hałasy z otoczenia. W takich przypadkach niezbędne jest zapewnienie spokojnego miejsca do rozmowy.
Komunikując się z osobą z niepełnosprawnością słuchu, warto wykazać się taktem i cierpliwością. Najważniejsze jest utrzymywanie stałego kontaktu wzrokowego.
Należy mówić wyraźnie, ale bez przesadnej artykulacji i bez podnoszenia głosu.
Usta powinny być dobrze widoczne – nie powinno się ich zasłaniać ręką, przedmiotem ani maską, o ile nie jest to konieczne z powodów medycznych. .

Czego unikać?

Krzyczenia lub podnoszenia głosu
Mówienia z odwróconą głową lub bez kontaktu wzrokowego
Używania zbyt trudnego lub specjalistycznego języka bez wyjaśnienia
Prowadzenia rozmowy w hałasie, przy dzwoniącym telefonie, drukarce czy innych zakłóceniach
Ignorowania faktu, że osoba może nie słyszeć – mimo że nie widać aparatu słuchowego
Rozmawiania z tłumaczem lub osobą towarzyszącą zamiast bezpośrednio z osobą niesłyszącą

Niepełnosprawność słuchu

Niepełnosprawność wzroku

Niepełnosprawność ruchu

Niepełnosprawność intelektualna

Zaburzenia psychiczne

Niskorosłość (karłowatość)

Padaczka (epilepsja)